Verder met de Werkkostenregeling
- Gegevens
- Gepubliceerd: maandag 07 juli 2014 12:20
- Hits: 3933
Verder met de Werkkostenregeling
Op 3 Juli 2014 heeft Staatssecretaris (van Financiën) Wiebes een brief aan de Tweede Kamer verzonden. In deze brief wordt er gesproken over een vijftal aanpassingen binnen de WKR regeling. Hiermee wordt gehoopt dat eerdere bezwaren vrijwel geheel weggenomen worden en de uitvoerbaarheid wordt verbeterd.
Daarnaast wordt aangegeven dat het onwenselijk is het huidige keuze regime opnieuw te verlengen. Met ingang van 1 januari 2015 wordt de WKR voor alle werkgevers van toepassing. Er wordt aangegeven dat de maatregelen worden meegenomen met Prinsjesdag 2014 (Belastingplan 2015) zodat deze per 1 januari 2015 kunnen worden ingevoerd.
In de WKR is sinds de introductie in 2009 al veel detaillering in aangebracht. De WKR is in essentie een grove maatregel. In de consultatie die door de staatssecretaris hebben plaatsgevonden maken duidelijk dat de WKR nooit zodanig vorm kan krijgen dat het iedereen naar de zin in. Uit een rondgang langs een aantal branches blijkt dat men graag eigen specifieke vrijstellingen wil behouden. Dit kan niet.
De WKR leidt in haar huidige vorm al tot vermindering van de administratief lasten, aldus de staatssecretaris. Van belang is nu om de administratieve lasten, zoals in de praktijk wordt ervaren, zoveel als mogelijk weg te nemen. Daarom worden er vijf maatregelen voorgesteld die hieraan kunnen bijdragen.
1. Beperkte Introductie van het noodzakelijkheidscriterium
Het noodzakelijkheidscriterium is een open norm die ervan uitgaat dat hetgeen een werkgever in het kader van zijn bedrijfsvoering aan voorzieningen noodzakelijk acht, aan de werknemer kan worden verstrekt zonder fiscaal rekening te hoeven houden met het privévoordeel van de werknemer. Dit is tegelijkertijd het voordeel en de zwakte van het noodzakelijkheidscriterium. Het voordeel zit in de geboden flexibiliteit en de goede aansluiting bij de praktijk van de hedendaagse arbeidsmarkt. De zwakte is dat voor dit deel ten principale wordt afgestapt van het beginsel dat privévoordeel, dat wel degelijk genoten wordt, belast wordt.
De staatssecretaris stelt voor om het noodzakelijkheidscriterium voorlopig alleen te introduceren voor gereedschappen en voor computers, mobiele communicatiemiddelen en dergelijke apparatuur. Op deze manier kan binnen een overzichtelijk terrein in de praktijk en in de uitvoering ervaring worden opgedaan met dit nieuwe criterium. Bovendien kunnen zo de veelvuldig in de brede consultatie genoemde problemen worden opgelost die spelen bij het onderscheid in de zakelijk gebruikseis tussen de portable computer, de tablet met een diameter groter dan 7 inch (>90% zakelijk gebruik) en de kleinere tablet, de smartphone en de mobiele telefoon (>10% zakelijk gebruik). De staatssecretaris geeft er de voorkeur aan om het noodzakelijkheidscriterium in eerste instantie beperkt te introduceren. Dit is ook in lijn met het door ACTAL gegeven advies over de Verkenning. Volgens ACTAL is de introductie van noodzakelijkheid als criterium een kans voor het verminderen van regeldruk. Ook biedt het kansen voor het gemakkelijker invoeren van de werkkostenregeling met lagere eenmalige aanpassingskosten. ACTAL ziet ook het risico van juridisering, omdat een open norm onduidelijkheden mee kan brengen. Daarom adviseert ACTAL om te monitoren of het noodzakelijkheidscriterium in de praktijk goed hanteerbaar is. Dat advies wordt gevolgd met het voorstel.
2. Jaarlijkse afrekensystematiek
De huidige afrekensystematiek kan worden vereenvoudigd door te bepalen dat de inhoudingsplichtige voortaan nog maar één keer per jaar hoeft vast te stellen wat zijn verschuldigde belasting in het kader van de WKR is. Hierdoor zal het niet meer nodig zijn om per aangiftetijdvak te toetsen of de vrije ruimte wordt overschreden. De inhoudingsplichtige kan als het kalenderjaar is afgelopen met betrekking tot alle vergoedingen en verstrekkingen uit dat kalenderjaar in één keer toetsen of de vrije ruimte wordt overschreden en de eventueel verschuldigde belasting in het eerste aangiftetijdvak van het volgende kalenderjaar afdragen. Dit is een vermindering van de administratieve lasten voor werkgevers en vergemakkelijkt de invoering van de WKR voor de werkgevers die op grond van het overgangsrecht nog het oude regime toepassen.
Op deze nieuwe afrekensystematiek is positief en eensgezind gereageerd tijdens de consultatie.
3. concernregeling
Door de introductie van de zogenoemde concernregeling wordt als het ware een collectieve generieke vrijstelling (vrije ruimte) gecreëerd waaruit alle daartoe door de betrokken inhoudingsplichtigen aangewezen vergoedingen en verstrekkingen belastingvrij kunnen worden vergoed en verstrekt. Dit heeft tot gevolg dat binnen concernverhoudingen niet langer een splitsing hoeft te worden gemaakt tussen vergoedingen en verstrekkingen die deels ten behoeve van werknemers van het ene concernonderdeel komen en deels ten behoeve van een ander. Aan de concerntoepassing wordt als voorwaarde verbonden dat er sprake is van vrijwel volledig eigendom (95%-eis) van de moedermaatschappij in de (klein)dochtermaatschappij(en). Ook deze maatregel kan op brede steun rekenen, zo bleek uit de brede consultatie.
4. Vrijstelling voor branche-eigen producten
Door de bestaande regeling voor personeelskorting in de vorm van een gerichte vrijstelling in de WKR te continueren komt de staatssecretaris tegemoet aan werkgevers met relatief veel deeltijders en daardoor een relatief lage loonsom zoals dat in de detailhandel veel voorkomt. Door deze lage loonsom hebben zij een relatief kleine vrije ruimte terwijl de kosten van vergoedingen en verstrekkingen niet automatisch lager zijn. Uit de consultatie kwam naar voren dat een afzonderlijke vrijstelling voor personeelskorting overwegend voorstanders kent.
5. Wegnemen van het onderscheid tussen vergoedingen, verstrekkingen en ter beschikkingstellingen
Uitgangspunt in de systematiek van de WKR is om alle vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers onder te brengen in de vrije ruimte. Naast een uitzondering voor de gerichte vrijstellingen is uit oogpunt van uitvoerbaarheid een uitzondering gemaakt voor voorzieningen die mede op de werkplek gebruikt of verbruikt worden. In de praktijk blijkt het namelijk buitengewoon lastig om voor deze voorzieningen een waardering te bepalen en het gebruik of verbruik vast te stellen. Om te vermijden dat bijvoorbeeld de waarde van consumpties op de werkplek of van de fitness in het bedrijfspand moet worden bepaald en het gebruik vastgesteld moet worden is de nihilwaardering ingevoerd.
Zo is onderscheid ontstaan tussen voorzieningen die ter beschikking worden gesteld om op de werkplek te gebruiken en voorzieningen die op een andere manier worden verstrekt of vergoed. De vereenvoudigingsgedachte achter de WKR brengt mee dat, ongeacht of sprake is van een ter beschikking gestelde voorziening of een vergoeding of verstrekking, geen vastleggingen op werknemersniveau in de loonadministratie meer vereist zijn. Uit de consultatie blijkt echter dat sommige werkgevers dergelijke voorzieningen soms liever vergoeden dan ter beschikking stellen. De bijkomende administratieve lasten van vergoedingen nemen zij voor lief.
Om aan deze werkgevers tegemoet te komen en om de begrijpelijkheid te verbeteren zal in de WKR een nieuwe gerichte vrijstelling worden ingevoerd ten aanzien van een aantal werkplekgerelateerde voorzieningen waarvoor nu een nihilwaardering geldt. Daaronder vallen dan de ter beschikking gestelde, de anderszins verstrekte en de vergoede voorzieningen. Daarmee keren ook de administratieve vereisten weer terug.
Percentage vrije ruimte
Om de maatregelen budgetneutraal in te kunnen voeren wordt de vrije ruimte verlaagd van 1,5% naar 1,2%.
Einde keuzeregime
Er is gebleken dat er een grote behoefte bestaat aan duidelijkheid en dat het keuzeregime niet nogmaals verlengd wordt. Er werd tevens aangegeven dat de voorbereidingstijd voor de omschakeling naar de WKR voldoende is.
